Tuja Szmaragd - żywotnik zachodni Smaragd

Jeden z najbardziej popularnych roślin iglastych, które możemy spotkać w większości ogrodów są Thuje, inaczej żywotniki. Ich naturalne siedliska znajdują się w Ameryce Północnej i wschodniej Azji, gdzie występują najczęściej w formie drzew, rzadziej krzewów. Wyróżniamy kilka gatunków tych roślin.

Żywotnik zachodni, jest jednym z reprezentantów tej grupy. W naszym kraju uprawiany już od kilku wieków. Drzewa w naturalnych warunkach dorastają do 20 metrów wysokości, mają stożkowe korony, które wraz z upływem czasu stają się bardziej luźne- nieregularne. Bardzo często są wielopienne, a grubość pnia dochodzi do metra grubości. Kora jest barwy jasnoczerownobrązowej, podłużnie spękana. Liście zimozielone, łuskowate, ułożone dachówkowato. Żywotnik zachodni charakteryzuje się płytkim systemem korzeniowym, preferującym luźne gleby. Thuja occidentalis wymaga stanowisk słonecznych do lekko zacienionych o odpowiednim poziomie wilgotności. Nie lubi wysokich temperatur i kiepsko znosi susze. Preferuje gleby piaszczysto- gliniaste, żyzne i wapienne. Zasadniczo nie ma problemów z ich zimowaniem w naszym klimacie.

Jedną z najpopularniejszych odmian żywotnika zachodniego jest odm. "Smaragd". Swoją popularność zawdzięcza przede wszystkim swemu soczystemu, szmaragdowemu ubarwieniu oraz niewygórowanym wymaganiom.

Tuja szmaragd poza wspomnianą soczystą zielenią, charakteryzuje się zwartym, regularnym pokrojem. Tworzy, bardzo gęste stożki. Roczne przyrosty tej odmiany nie są imponujące, ale w przeciągu 10 lat drzewo osiąga do 2 metrów wysokości, przy niewielkiej średnicy, kształtującej się na poziomie około 60 cm w dolnych partiach rośliny. Docelowo może osiągnąć 3 metry wysokości i nawet jeden metr szerokości. Wielką zaletą tej odmiany jest utrzymanie soczystej barwy również w okresie zimowym. Poza tym nie wytwarza ona dużej ilości szyszek pozbawionych walorów dekoracyjnych.

Odmiana najbardziej toleruje stanowiska słoneczne, dobrze znosi zacienienie. Jeżeli chodzi o warunki glebowe, to tak jak gatunek preferuje gleby żyzne, luźne, wapienne. Najszybszy przyrost uzyskamy zapewniając dostateczną wilgotność podłoża. W okresie suszy, konieczne jest systematyczne podlewanie. Płytki system korzeniowy, sprawia, że roślina ciężko znosi suszę i upalną aurę. Z doświadczenia wiadomo, że drzewka systematycznie podlewane mają zdecydowanie wyższe przyrosty roczne, tak więc przy odpowiedniej opiece, zdecydowanie szybciej możemy uzyskać zaplanowany efekt końcowy. Aby zapewnić roślinie optymalne warunki do rozwoju należy zapewnić jej odpowiednie nawożenie. W okresie wiosennym rozpoczynamy nawożenie nawozami azotowymi, których stosowanie powinno zakończyć się na przełomie lipca/sierpnia. Jesienią (wrzesień- październik) stosujemy nawozy fosforowe i potasowe, które pomogą roślinie przetrwać w dobrej kondycji okres zimy. Pamiętajmy również o ściółkowaniu podłoża wokół drzewek. Poza walorami estetycznymi, ściółkowanie ogranicza parowanie, poprawia strukturę gleby, dostarcza składników organicznych oraz chroni przed przemarzaniem.

Ze względu na swoje walory estetyczne, odporność na wiatry i skażenie środowiska oraz niskie temperatury odm. "Szmaragd" znakomicie nadaje się do nasadzeń żywopłotowych. W takim też celu najczęściej jest wykorzystywana, chociaż nadaje się także na pojedyncze nasadzenia. Wspaniale będzie prezentować się w zestawieniu z wrzosami, w ogrodach skalnych, w zestawieniach z innymi iglakami, na rabatach i w pojemnikach. Jeżeli chcemy uzyskać zwarty żywopłot, odległość między sadzonkami powinna wynosić około 60 cm, co pozwoli na uzyskanie zwartego żywopłotu. Pamiętać należy również o zachowaniu podobnej odległości między sadzonką a ogrodzeniem. Nie boi się cięcia, choć intensywne cięcie sprawi, że tuja straci swój pokrój. Jeżeli decydujemy się na żywopłot formowany, nowe przyrosty skracamy na przełomie marca/kwietnia. Zabieg powtarzamy w okresie letnim na przełomie lipca/sierpnia.