Trytoma groniasta
Trytoma groniasta (łac. Kniphofia) to okazała roślina kłączowa, pozwalająca ubarwić rabaty bylinowe i kwiatowe. Jej trawiaste, odziomkowe liście są równowąskie i rynienkowate, ciemnozielone. Ze środka rozet liściowych wyrastają sztywne pędy kwiatostanowe o wysokości 60-100 cm.
Najbardziej dekoracyjną częścią rośliny są rurkowate kwiaty, zebrane w gęste i cylindryczne grona. Mogą mieć kolor biały, żółty, pomarańczowy a nawet czerwony. Najczęściej w kwiatostanie od dołu widzimy jaśniejsze kwiaty np. żółte, natomiast na górze są kwiaty ciemniejsze np. pomarańczowe lub czerwone. Wysokie, kłosowate grona kwiatowe w ognistych barwach przypominają wyglądem szczotki do mycia butelek i to dzięki nim roślina wygląda tak atrakcyjnie. Trytoma groniasta kwitnie długo, od czerwca do września, a zatem przez całe lato.
Trytoma - uprawa ogrodowa
Uprawa trytomy w ogrodzie wymaga przede wszystkim zapewnienia roślinie bardzo ciepłego stanowiska - nasłonecznionego i osłoniętego od zimnych wiatrów (np. przy południowej ścianie domu). Gleba powinna być głęboko użyźniona i przekopana, tak żeby była pulchna. Trytoma groniasta powinna latem mieć dość wysoką wilgotność gleby, natomiast zimą w okresie spoczynku należy ograniczyć wilgotność, gdyż jej nadmiar staje się szkodliwy.
Jak sadzić trytomę?
Trytomę groniastą można sadzić wczesną jesienią lub wiosną. Najlepiej wyglądają rośliny sadzone w grupach po 3-10 sztuk (wówczas sadzimy w ilości 5 sztuk na 1 m²) lub pojedynczo jako solitery. Trytoma ładnie prezentuje się na rabacie żwirowej.
Jak zabezpieczyć trytomę na zimę?
Trytoma groniasta w uprawie ogrodowej wymaga dobrego okrycia na zimę. Najlepiej jest ją obwiązać słomą w chochoł, zwracając szczególną uwagę na rdzeń rozety liściowej. Nie należy okrywać trytomy groniastej na zimę materiałami nieprzewiewnymi, np. folią gdyż liście bardzo łatwo zaczynają gnić. Ponadto gdy już owiniemy część nadziemną trytomy groniastej należy obsypać ją torfem, kompostem lub korą albo liśćmi, co zapobiegnie zamarzaniu gleby i ochroni korzenie rośliny.
Rozmnażanie trytomy
Trytomę groniastą najlepiej jest rozmnażać przez podział wielorozetowych kęp lub oddzielenie młodych, bocznych przyrostów. Kępy dzieli się jesienią. Późną zimą pod szkłem można też wysiewać nasiona trytomy.
Nagietek lekarski (łac. Calendula officinalis) to jednoroczna bardzo popularna ogrodowa roślina ozdobna, ale także roślina zielarska, należąca do tych najbardziej znanych.
Nagietek lekarski ma wzniesione, rozgałęzione łodygi o wysokości 20–50 cm oraz lancetowate liście. Na wierzchołkach łodyg tworzą się kwiatostany - koszyczki o średnicy 2–5 cm, żółte albo pomarańczowe. Nagietek kwitnie od czerwca do września.
Działanie i zastosowanie nagietka
Nagietek lekarski to jedno z najpopularniejszych ziół stosowanych przy chorobach i stanach zapalnych skóry. Surowcem zielarskim są wysuszone koszyczki nagietka albo wysuszone same kwiaty języczkowe. Kwiaty zbiera się w miarę zakwitania i suszy w warunkach naturalnych w przewiewnych i zacienionym pomieszczeniu bądź w suszarni w temperaturze 35–45 stopni Celsjusza.
Koszyczki rumianku zawierają olejek eteryczny, glikozydy i saponiny triterpenowe, karotenoidy, flawonoidy, a także gorycze, związki śluzowe, kwasy organiczne, fitosterole.
Nagietek lekarski ma właściwości przeciwzapalne i przeciwgrzybicze, przyspiesza gojenie się ran. Ponadto działa rozkurczowo i żółciopędnie. Zewnętrznie stosuje się go przy stanach zapalnych skóry oraz błon śluzowych jamy ustnej i gardła, przy trudno gojących się ranach i owrzodzeniach żylakowatych podudzi.
Wewnętrznie nagietek stosuje się przy chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, nieżytach żołądkach i jelit, chorobach pęcherzyka żółciowego. Nagietek wchodzi w skład wielu gotowych preparatów leczniczych. Jest również bardzo ceniony w kosmetyce.
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/nagietek-lekarski-wlasciwosci-i-dzialanie-nagietka-lekarskiego_39836.html
Nagietek lekarski to jedno z najpopularniejszych ziół, które znajdują zastosowanie przy chorobach i stanach zapalnych skóry. Działanie nagietka możemy wykorzystać w różnych dolegliwościach, jest to bowiem zioło zarówno przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, rozkurczowe, jak i żółciopędnie.
Nagietek lekarski (łac. Calendula officinalis) to jednoroczna bardzo popularna ogrodowa roślina ozdobna, ale także roślina zielarska, należąca do tych najbardziej znanych.
Nagietek lekarski ma wzniesione, rozgałęzione łodygi o wysokości 20–50 cm oraz lancetowate liście. Na wierzchołkach łodyg tworzą się kwiatostany - koszyczki o średnicy 2–5 cm, żółte albo pomarańczowe. Nagietek kwitnie od czerwca do września.
Działanie i zastosowanie nagietka
Nagietek lekarski to jedno z najpopularniejszych ziół stosowanych przy chorobach i stanach zapalnych skóry. Surowcem zielarskim są wysuszone koszyczki nagietka albo wysuszone same kwiaty języczkowe. Kwiaty zbiera się w miarę zakwitania i suszy w warunkach naturalnych w przewiewnych i zacienionym pomieszczeniu bądź w suszarni w temperaturze 35–45 stopni Celsjusza.
Koszyczki rumianku zawierają olejek eteryczny, glikozydy i saponiny triterpenowe, karotenoidy, flawonoidy, a także gorycze, związki śluzowe, kwasy organiczne, fitosterole.
Nagietek lekarski ma właściwości przeciwzapalne i przeciwgrzybicze, przyspiesza gojenie się ran. Ponadto działa rozkurczowo i żółciopędnie. Zewnętrznie stosuje się go przy stanach zapalnych skóry oraz błon śluzowych jamy ustnej i gardła, przy trudno gojących się ranach i owrzodzeniach żylakowatych podudzi.
Wewnętrznie nagietek stosuje się przy chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, nieżytach żołądkach i jelit, chorobach pęcherzyka żółciowego. Nagietek wchodzi w skład wielu gotowych preparatów leczniczych. Jest również bardzo ceniony w kosmetyce.
http://www.poradnikzdrowie.pl/zdrowie/domowa-apteczka/nagietek-lekarski-wlasciwosci-i-dzialanie-nagietka-lekarskiego_39836.html
Dots title
Dots caption