Rumianek pospolity

Aby rumianek był wartościową rośliną leczniczą i jednocześnie dekoracją ogrodu, warto zapewnić mu dobre warunki uprawy. Roślina lubi słoneczne, ciepłe i niezbyt wilgotne stanowiska. Toleruje wiele typów podłoży – również te ubogie w składniki pokarmowe. Należy unikać jedynie gleb podmokłych i gliniastych.

Rumianek sieje się bezpośrednio do gruntu od września do października (lub wiosną). Nasiona wysiewa się bez przykrycia, w rzędy oddalone co 40 cm. Po 2–3 tygodniach pojawiają się wschody. Jeszcze jesienią, pomiędzy rzędami, należy odchwaścić i spulchnić podłoże. Wiosną zaleca się powtórzyć te czynności. Od wiosny do lata rumianek warto nawozić nawozami azotowymi lub organicznymi. Podlewanie wykonuje się jedynie w czasie długotrwale utrzymujących się susz.

Rumianek pospolity to roślina jednoroczna dorastająca do 60 cm wysokości. Kwitnie od maja aż do jesieni. Białe i żółte kwiaty tworzą drobne koszyczki – to właśnie je pozyskuje się na cele lecznicze. Koszyczki kwiatowe zbiera się sukcesywnie, jeszcze przed ich pełnym rozwinięciem. Kwiaty należy suszyć w ciepłym, przewiewnym, osłoniętym od słońca miejscu. Podczas suszenia nie powinno się ich ugniatać.

Pozyskiwany z niego surowiec zielarski ma uniwersalne działanie i jest bezpieczny nawet dla dzieci. Dlatego warto poznać właściwości i zastosowanie rumianku pospolitego.

Surowcem leczniczym i kosmetycznym rumianku pospolitego są jego kwiaty (a właściwie całe kwiatostany - koszyczki kwiatowe), które pozyskuje się późną wiosną i latem – w początkowym okresie kwitnienia. Koszyczki kwiatowe suszy się w warunkach naturalnych, w zacienionym i przewiewnym miejscu. Temperatura suszenia nie powinna przekraczać 35 stopni Celsjusza.

Kwiaty rumianku zawierają do 1,5 % olejku eterycznego (znajdują się w nim m.in. związki działające przeciwalergicznie). Ponadto surowiec jest bogaty we flawonoidy, kumaryny, cholinę, związki śluzowe, witaminę C i sole mineralne.

Rumianek najczęściej wykorzystuje się zewnętrznie, np. w postaci okładów. Leki z rumianku działają antybakteryjnie, przyśpieszają gojenie się ran i regenerują naskórek. Zaleca się je stosować przy stanach zapalnych skóry, dziąseł i jamy ustnej, oparzeniach oraz zakażeniach grzybicznych.
Natomiast spożywanie kwiatów w formie naparu (parzy się jak herbatę) lub odwaru (gotuje się przez co najmniej kwadrans) działa kojąco na układ pokarmowy przy nieżycie żołądka i jelit. Roślinę można stosować także pomocniczo jako środek uspokajający.
W kosmetyce rumianek jest składnikiem wpływającym na poprawę cery. Wykorzystuje się go przy produkcji mydeł, kremów, maseczek, past do zębów i kremów do kąpieli.