Lawenda Vera - sadzonka w doniczce p9
Lawenda wąskolistna "Vera" zwana także lawendą lekarską tworzy zwarte, dość duże krzewy, których wysokość może przekroczyć 50 cm. Liście ma soczyście zielone, przebarwiające się na kolor srebrny wraz z upływem sezonu wegetacyjne. Są one szersze i bardziej mięsiste niż np. u odmiany "Hidcote Blue". Na początku czerwca na krzewach zaczynają pojawiać się kwiaty o przyjemnym fioletowych kolorze, przyciągające swoim delikatnym cytrynowym aromatem pożyteczne owady. Kwiatów jest dużą. Są one jednak dość luźno ułożone na łodydze. Odmiana idealne do pozyskiwania suszu.
Podobnie jak inne odmiany Lavandula angustifolia lubi przepuszczalną glebę o umiarkowanej zasobności. Przed sadzeniem warto zastosować kompost lub obornik. Cechuję się szczególnie wysoką odpornością na mrozy. Była z powodzeniem sadzona i uprawiana przez nasze babcie. Dawniejsze zimy były znacznie bardziej ostre, a mimo to lawenda wąskolistna "Vera" dobrze je znosiła. Wystarczy przyciąć ją raz w roku- tuż po przekwitnięciu lub w innym dogodnym terminie, byle nie później niż do początku września. Po wysadzeniu sadzonki z doniczki P9 podlewamy ją przez dwa tygodnie( o ile nie będzie ekstremalnej suszy to dalej poradzi sobie sama).
Idealnie nadaje się do tworzenia rustykalnych bukietów oraz pozyskiwania suszu. Dodatkowym atutem jest piękny, orzeźwiający, cytrynowy zapach wyróżniający lawendę lekarską na tle innych odmian lawendy wąskolistnej.
Działanie lawendy
Napar, nalewka, inhalacja czy kompres z lawendy skutkuje cudownymi właściwościami relaksującymi. Jej zapach działa relaksująco zarówno na ciało, jak i umysł i dlatego zalecana jest jako środek łagodzący migreny, oraz stany nadmiernej nerwowości, połączone z przyspieszonym biciem serca. Zapach lawendy pozwala przede wszystkim zrelaksować się i spokojnie zasnąć dlatego dobrą metodą jest wmasowanie kilku kropel olejku lawendowego w skronie tuż przed snem. Olejek lawndowy pobudza także przy ociężałości umysłowej i zmęczeniu psychicznym, lekko stymulując pracę układu nerwowego.
Właściwości lecznicze:
Wewnętrznie:
Kwiaty lawendy mają właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze, działają znieczulająco i antyreumatycznie, hamują nadmierny rozwój flory bakteryjnej, działają moczopędnie, wiatropędnie i napotnie oraz żółciotwórczo, przeciwdziałają wzdęciom i bólom brzuch spowodowanym nagromadzeniem gazów, sprzyjają wydzielaniu soków trawiennych, uspokajają akcję serca i podnoszą jego odporność.
Olejek lawendowy wywiera takie samo działanie jak kwiaty, lecz znacznie silniejsze. Podany doustnie działa silnie na przewód pokarmowy, jest wydalany częściowo z moczem, częściowo przez płuca z wydychanym powietrzem.
Zewnętrznie:
lawenda może być użyta jako środek antyseptyczny, odkażający, gojący, pasożytobójczy i owadobójczy. Reguluje nerwowy układ skórny. Użyta do okładów bądź kąpieli drażni nieco skórę, rozszerzając naczynia włosowate, działa przeciwbólowo.
Wskazania lecznicze:
Wewnętrznie: Astma, bezsenność, biegunka, blednica, choroby infekcyjne, depresja, dolegliwości dróg oddechowych, gruźlica, drgawki, dur, gorączka z osutką ( z wypryskami na twarzy), grypa, histeria, kaszel napadowy, migreny, nadciśnienie, nadmierna pobudliwość, pozostałość po paraliżu, pasożyty jelitowe, miesiączkowanie bolesne i skąpe, reumatyzm, robaki, skąpomocz, rzeżączka, skrofuły ( gruźlica węzłów chłonnych), skurcze mięśni, wątłość dziecięca, upławy białe, zapalenie oskrzeli, zawroty głowy, zwiotczenie żołądka i jelit, wzdęcia jelitowe, zapalenie pęcherza moczowego, zmniejszenie łaknienia, wegetatywne nerwice, pobudzenie nerwowe.
Zewnętrznie: Rany różnego rodzaju, wrzody na nogach, przetoka odbytu, kroczowa, egzemy chroniczna lub okołoodbytowa, upławy białe, oparzenia, dolegliwości płucne, trądzik młodzieńczy i różowaty, ukąszenia owadów, ugryzienia zwierząt, żmij (leczenie pomocnicze), wszawica, świerzb, łysienie, jako środek przeciwko przewlekłym bólom mięśniowym i stawowym, zapaleniu korzonków nerwowych, do inhalacji lub w areozolu w nieżycie jamy ustnej, gardła, oskrzeli i przewodów nosowych.
Olejek lawendowy
Stosuje się rzadko i raczej jako lek pomocniczy w zakażeniach oskrzeli, nieżycie oskrzeli z rozedmą, nieżycie u palaczy tytoniu i w początkowym okresie ropnia płuc.
Dots title