Kocimiętka

Nepeta (kocimiętka) to wspaniała bylina o staroświeckim wyglądzie i wielu zastosowaniach. Jej nazwa zwyczajowa związana jest z tym, że bardzo lubią ją koty. Chodzi o zapach liści, który je przyciąga i powoduje, że koty kładą się na kępę i często ją niszczą.

Po prostu związek organiczny nepetalactone, który działa jako atraktant (wabik) na koty, wyizolowano tylko z niektórych gatunków kocimiętki (Nepeta cataria).

Interesująca jest też informacja, że obecność nepetactone przyciąga jedne zwierzęta (koty, motyle), odstraszając przy okazji inne np. karaluchy, mszyce i komary. Na człowieka działa uspokajająco, przeciwskurczowo i antybakteryjnie.

Kocimiętka wymaga słonecznego lub półcienistego stanowiska i będzie dobrze rosła w każdej przeciętnej, a nawet suchej glebie. Udadzą się nawet na glinie, jeśli ją nieco przekopiemy z dodatkiem żwiru. Młode rośliny sadzimy mniej więcej co 30-40 a nawet co 50 cm wprost do gruntu przekopując wcześniej rabatę. Możemy dodać kompostu, wtedy rośliny będą bujniej rosły, ale słabiej mogą kwitnąć. Kocimiętek nie nawozimy.

Kępy rozrastają się bardzo szybko i kwitną obficie. Przekwitnięte kwiaty należy wycinać systematycznie, albo wyciąć całą kępę po przekwitnieniu. Wtedy dość szybko odrasta i zakwita ponownie.

Na zimę pozostawiamy łodygi, aby chroniły korzenie przed mrozem. Wiosną ścinamy przy ziemi.

Choroby i szkodniki nie występują.